به نام خداوند یکتا

می خوام و می خواستمت تا نفسم بود

می سوختم از حسرت و عشق تو بَسَم بود

مشیری

در این گلشن بود خاکم ، نه آن مرغ هوسناکم

که هر ساعت به گلزاری کشاند آشیانش را

شفایی اصفهانی

سوختیم و جوهر ما بر کسی ظاهر نشد

چون چراغان شب مهتاب بی جا سوختیم

ز پاره دل من ، هیچ گوشه خالی نیست

کدام سنگدل ، این شیشه برزمین زده است؟

شوکتی

گر به بالینم نیامد بر مزار آمد مرا

جانسپاری در رهش آخر به کار آمد مرا

یغمای جندقی

سر به زیر پَر از آن دارم که دیگر این زمان

با من آن مرغ غزل خوانی که می نالید نیست

فرخی یزدی