به نام خدا

مایه اصل ونسب در گردش دوران زر است

دائما خون میخورد تیغی که صاحب جوهر است

کره ی اسب از نجابت در تقاعب میرود

کره ی خر از خریت پیش روی مادر است

شست و شاهد هردو دعوی بزرگی میکنند

پس چرا انگشت کوچک مایه انگشتر است

دود اگر بالا نشیند کسر شان شعله نیست

جای چشم ابرو نگیرد گرچه او بالاتر است

اهن و فولاد از یک کروه می اند برون

ان یکی شمشیر تیزو این یکی نعل خر است

گر ببینی ناکسان بالا نشینند عیب نیست

روی دریا خس نشیند قعر دریا گوهر است